Geluk bij een ongeluk

Deze trein gaat een stuk sneller dan de trein naar Ella. We rijden langs de stranden en weer is het een mooie rit. We willen in Mount Lavinia uitstappen. Tim heeft het al weken over het luxe Mount Lavinia hotel en we willen onze laatste dagen daar vertoeven. De trein wordt steeds drukker en iemand zegt ons dat we uit moeten stappen. We pakken onze spullen maar de mensen gaan niet aan de kant. Dus voor we bij de uitgang zijn begint de trein alweer te rijden. Neeeeee, we hebben onze stop gemist en gaan nu door naar Colombo Fort. Zo'n driekwartier verder. We komen aan als de schemer invalt en voor het eerst voelt het niet prettig. Veel junkies en het overvalt me vreselijk. Deze kant van Sri Lanka had ik nog niet eerder gezien. We gaan een winkeltje in en ik zoek op Booking.com naar een goedkoop hotelletje. We laten een tuktuk ons afzetten in colombo 2. Het hotelletje is prima maar verre van het luxe Mount Lavinia hotel. We eten die avond bij het Hilton. Ze hebben een Indiaas thema in verband met Diwali. Ik voel me nog steeds niet lekker maar ben er gelukkig niet ziek van. Maar wat gaan we de laatste 2 dagen doen? In dit hotel willen we niet blijven. We gaan nog naar de 'aangenomen' familie van Tim in Homagama en we willen nog naar Majestic city. Dit is in colombo 3. Ik zoek naar luxe hotels in de buurt en kom uit op Marino Beach. Dit hotel is 3 maanden open en heeft een infinity pool. Daar kunnen we ons de laatste dagen wel vermaken. Ook merk ik dat ik het toch wel fijn vind om in Colombo te zijn. Ik denk ook als ik hier opgegroeid zou zijn, ik hier in Colombo gewoond zou hebben. We krijgen een upgrade en verblijven voor 40.000 rupees 2 nachten. Belachelijk duur maar het is het meer dan waard. De infinity pool is fantastisch. We maken wat foto's als een man voorstelt om wat foto's van ons te maken. We raken aan de praat en hij geeft aan dat hij speciaal voor de cricket is over gekomen vanuit de UK. Hij wilt ook graag nog wat foto's maken met zijn professionele camera. Toch wel een heel speciaal moment! We mogen blij zijn dat we de halte hebben gemist! Een geluk bij een ongeluk! De volgende dag gaan we naar de familie Perera in Homagama. Chameree heeft een school en er is een voorstelling van de allerkleinsten. 5 uur lang worden verschillende dansjes geshowd. Prachtig om te zien. Ik denk dat het goed is dat wij als geadopteerden op deze manier zien hoe ons leven eruit had gezien als we daar zouden wonen. Het maakt ons weer een stukje completer. Voor de volgende keer spreken we ook af langer bij de familie te zijn zodat we ook echt kunnen ervaren hoe het leven in Sri Lanka is. En ik kijk daar nu al naar uit! Als ik in het vliegtuig naar Shanghai zit, kan ik wel huilen. Ik heb nu al heimwee. Hier in Sri Lanka maak je je druk om echt belangrijke dingen. Kan mijn kind wel naar school, of zelfs het hebben van een badkamer of hebben we wel genoeg eten. Niet het gehaaste onpersoonlijke leven zoals we in Nederland hebben. Ik hoop dat ik de verbinding met Sri Lanka verder kan opbouwen en in de toekomst nog vaak van dit mooie land kan genieten!